Yaptığı Organ Transplantasyonlarıyla, Özellikle Köpek Başı Transplantasyonu ile Tanınan Değerli Bilim İnsanı: Viladimir Demikhov

Viladimir Demikhov, 18 Temmuz 1916 tarihinde Rusya’nın Voronej bölgesindeki Yarizenskaia köyünde dünyaya geldi. Babasını savaşta kaybeden Demirkov, annesi ve iki kardeşi ile birlikte büyüdü. Annesi, asgari düzeyde eğitim almış olmasına rağmen, üç çocuğunun hepsinin daha yüksek bir eğitim alması için çalışıyordu.

1934’te Demikhov, Moskova Üniversitesi’nde biyoloji okumak için evden ayrıldı. Gittikten sonra, ilk zorluğuyla karşılaştı: üniversiteye yeni kabul edilen tüm öğrencilerin beyaz gömlek ve kravatla kendi fotoğraflarını sunma şartını yerini yerine getirmek. Demikhov’un hiçbir zaman beyaz gömleği, kravatı ya da onları alacak parası olmamıştı. Nazik bir fotoğrafçı, bu giysiyi, Vladimir’in resminin üzerine yerleştirerek bu sorunu çözdü.

Eğitim Hayatı ve İlk Deneyleri

1937’de Demikhov ilk mekanik kardiyak destek cihazını tasarladı. Bir köpeğin göğsüne yerleştirilemeyecek kadar büyük olmasına rağmen, kalp fonksiyonunu yaklaşık 5 saat devralabildi. Deneyi, kalbi eksize edilmiş bir hayvanda dolaşımın sürdürüldüğü ilk deneydi. Yapay bir kalbin implantasyonu imkansız görünüyordu. Bu yeniliğin pratik sonuçları takdir görmedi.

Demikhov, 1940 yılında Moskova Üniversitesi’nden mezun olduktan sonra Fizyoloji Bölümü’nde asistan olarak göreve başladı. Bir köpeğin kasık bölgesine kalp nakli yaptı. Bundan kısa bir süre sonra, anatomik ve fizyolojik özelliklerinden dolayı kalbin ancak göğüs kafesine nakledildiğinde aktif olarak çalışacağını fark etti.

Araştırması İkinci Dünya Savaşı nedeniyle kesintiye uğradı. Temel askeri eğitimini tamamladıktan sonra, Demikhov’a teğmen rütbesi verildi. Bir saha tahliye hastanesinde patolog olarak görev yaptı ve savaşın tüm dehşetlerine yakından tanık oldu.

Demikhov, 1946’nın başlarında köpekler üzerinde deneyler yaparak, kalp, akciğer, kalp ve akciğerlerin intratorasik transplantasyonunu birlikte gerçekleştirdi. Demikhov bu nakilleri kardiyopulmoner bypass veya hipotermi kullanmadan gerçekleştirdi. 30 Haziran 1946’da, bir köpek 9.5 saat boyunca heterotopik kalp-akciğer naklinden sağ kurtuldu ve Demikhov’un bu prosedürle ilk gerçek başarısı oldu.

Demikhov’un deney hayvanları, kısmen diyaframın sinirlerini koruması ve intratorasik transplantasyondan sonra abdominal organların normal işlevi nedeniyle, her iki akciğerin transplantasyonundan sonra 30 gün kadar yaşadılar.

1947’den 1955’e kadar Demikhov deneylerini Moskova’da Cerrahi Enstitüsü’nde gerçekleştirdi. 1950 yılında, Sovyet Sağlık Bakanlığı’nın bir inceleme komitesi, Demikhov’un çalışmalarının etik olmadığına karar verdi ve araştırma projelerini durdurmasını söyledi. Demikhov daha sonra Moskova’daki Sechenov Tıp Enstitüsü’nde göreve başladı.

Kalp Akciğer Hazırlığının Kullanımı

Demikhov, donör kalp-akciğer preparatlarını transfer sırasında kapalı devre sirkülasyon yoluyla canlı tuttu. Sol ventrikülden kan aorta pompalandı; daha sonra, miyokardiyumu besleyen koroner damarlardan geçerek sağ atriyuma, sağ ventriküle ve akciğerlere geçti, burada kan yeniden oksijenlendi ve sol atriyuma döndü. Demikhov, bu kalp-akciğer hazırlığı tasarımını Ivan P. Pavlov’un orijinal çalışmasına dayandırdı. 1886’da Pavlov ve ortağı NJ Chistovich, kalbin ve akciğerlerin kendi güçleriyle işlev görürken canlı tutulduğu ilk hazırlığı tasarladı. Bu preparat daha sonra çeşitli ilaçların farmakolojik etkisinin araştırılmasında yararlı oldu. 1992’de Knowlton ve Starling modifiye edilmiş bir kalp-akciğer preparatını tanımladılar. Demikhov bu hazırlığı basitleştirdi ve 1950’lerin başlarında kullandı. Daha sonra, Robicsek ve meslektaşları, kalp ve akciğerlerin klinik olarak uygulanabilir bir şekilde korunmasını mümkün kılacak olan preparat üzerinde yaptıkları değişiklikleri bildirdi. 1987’de, Hardesty ve Griffith klinik transplantasyonda modifiye, otoperfüze edilmiş kalp-akciğer preparatının başarılı bir şekilde kullanıldığını bildirmişlerdi; ancak 1950’lerde, kalp-akciğer hazırlığının herhangi bir klinik kullanıma ulaşması imkansız görünüyordu.

Bir köpek üzerinde deneyler yapan Demikhov, 29 Temmuz 1953’te ilk başarılı koroner baypas ameliyatını gerçekleştirdi. Koroner anastomozu elde etmek için Demikhov, ilk olarak 1900’de açıklanan Payr tekniğinin kişisel uyarlamasını kullandı. Dört köpek 2 yıldan daha uzun süre hayatta kaldı, ve anastomoz açıklığı hepsinde kanıtlandı.

1960’ların başında koroner baypas cerrahisinin yaygın klinik uygulaması imkansız göründüğünden, Demikhov’un önceki on yıldaki deneysel çalışması başlangıçta birçokları tarafından pratik olmayan ve oldukça eksantrik olarak görüldü. Böyle bir eleştiriden yılmayan VI Kolesov, Leningrad’da başka deneyler de yaptı.

1954’te Demikhov köpek başı nakli gerçekleştirdi. Herhangi bir hayvanın maksimum hayatta kalma süresi 29 gündü. İronik bir şekilde, bu öncü ameliyatın haberi tüm dünyaya Demikhov’un önceki deneylerindeki raporlardan çok daha hızlı yayıldı. Operasyon pek çok şaşkınlığı ve hatta daha fazla etik soruyu gündeme getirdi.

Demikhov tarafından yapılan kafa nakli, 20. yüzyılın en tartışmalı deneysel operasyonu oldu.Tıp çevrelerinde öfke dalgalarını körükledi ve deneyleri her zaman kolay bir eleştiri hedefi olan Demikhov, şarlatan olmakla suçlandı.

Soğuk Savaş nedeniyle Demikhov nadiren Sovyetler Birliği’nin dışında göründü. 1958’de, Almanya’nın Leipzig kentinde deneysel nakiller gösterdikten sonra meslektaşları tarafından tanındı. 16 Eylül 1960’da Demikhov, İsveç Uppsala Kraliyet Bilim Derneği’ne üye oldu. Aynı yıl, monografisi Moskova’da yayınlandı ve tercüme edildi ve daha sonra yayınlandı. Bu, intratorasik transplantasyonu tartışan dünyanın ilk kitabıydı. İlk çeviriden bir yıl sonra, James Hardy bir insan akciğerinin ilk naklini gerçekleştirdi. Diğer cerrahlar Demikhov’un araştırma tesislerini ziyaret etmeye istekli hale geldi; ancak sadece birkaçı başarılı oldu. Bu az sayıdaki kişiden biri, 1962’de Moskova’yı turist olarak ziyaret eden ve kendisini planlanan güzergahtan saptırabilen Christiaan Barnard’dı. 1997’de Barnard, Demikhov’un “ekstrakorporeal dolaşımdan önce tüm araştırmaları yapmış olan, kesinlikle dikkate değer bir adam” olduğunu yazdı. “Kalp ve akciğer naklinin babası varsa Demikhov’un kesinlikle bu unvanı hak ettiğini her zaman savundum. “

Nisan 1989’da, Uluslararası Kalp ve Akciğer Transplantasyonu Derneği, “intratorasik transplantasyonun geliştirilmesi ve yapay kalplerin kullanımındaki liderlik rolü nedeniyle Sovyetler Birliği’nden Profesör Demikhov’a ilk Öncü Ödülünü sunma ayrıcalığına sahipti. Cemiyetin o yıl Almanya’nın Münih kentinde düzenlenen toplantısında Demikhov, ödülü şahsen aldı.

Ölümü

Hafıza kaybıyla gelen felç, Demikhov’un 1960 monografisini istediği gibi güncellemesini imkansız hale getirdi. Nisan 1998’de Demikhov tekrarlayan inme sebebiyle hastaneye kaldırıldı. Felç oldu ve zatürreye yakalandı. Demikhov hastanede kaldıktan birkaç ay sonra taburcu olmasına rağmen yatalak kaldı. 22 Kasım 1998’de Moskova’nın dışındaki küçük apartman dairesinde hayatını kaybetti.

Demikhov’un fikirlerinin çoğu artık klinik uygulamanın rutin bir parçasıydı.

KAYNAKÇA

.At the Cutting Edge of the Impossible A Tribute to Vladimir P. Demikhov

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2763473/

. Viladimir Demikhov ve çift başlı köpek

Son güncelleme:17 Ekim 2018

https://www.bilimvetekno.com/vladimir-demikhov-ve-cift-basli-kopek/

.Organ Nakli Yolunda Frankeştayn’ın Köpekleri

Son güncelleme: 24 Ocak 2018

https://oggito.com/icerikler/organ-nakli-yolunda-frankestayn-in-kopekleri/57943